ایالات متحده آمریکا

ایالات متحده امریکا

اطلاعات عمومی
دین رسمی	مسیحیت
جمعیت کل	۳۱۴٬۷۲۴٬۰۰۰ نفر
مساحت	۹٬۸۲۶٬۶۷۵ کیلومتر
حکومت	جمهوری فدرال
واحد پول	دلار
پایتخت	واشینگتن دی سی
شهرهای مهم	نیویورک
ادیان(درصد)	مسیحیت (۷۸٪)، بی‌دین (۱۶٪)، یهودیت (۲٪)، اسلام (۱٪)، بودایی (۱٪)
زبان رسمی	انگلیسی
اسلام
جمعیت مسلمانان	آمارهای متفاوت بین ۳ تا ۸ میلیون نفر
آمار شیعیان
جمعیت	نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر
مراکز شیعی
مؤسسات فرهنگی	مرکز اسلامی امام خویی، مؤسسه اسلامی نیویورک
مؤسسات اجتماعی	سازمان تشکلهای شیعیان اثنی عشری آمریکای شمالی

ایالات متّحده آمریکا (به انگلیسی: The United States of America) (به صورت اختصاری USA یا آمریکا) کشوری در آمریکای شمالی و سومین کشور پرجمعیت و پهناور جهان است. پایتخت آن، شهر واشینگتن، دی. سی. است و از لحاظ نژادی و گوناگونیِ مردم، متنوع‌ترین کشور جهان شناخته می‌شود.

آمریکا به طور رسمی یک کشور سکولار است؛ ولی بیشتر مردم آن مسیحی هستند. یک درصد از جمعیت این کشور، مسلمانان هستند که حدود دو تا نه میلیون نفر گفته شده است. براساس آمار مجمع جهانی اهل‌بیت در سال ۲۰۰۸، جمعیت شیعیان این کشور ۲.۳۰۰.۰۰۰ نفر یعنی در حدود ۰.۸ درصد از کل جمعیت آمریکاست.

جغرافیا

ایالات متحدهٔ آمریکا در نیمکرهٔ غربی زمین، و در شمال قاره آمریکا واقع است. این کشور از ۴۸ ایالت همجوار، و دو ایالت جدا از دیگران (شبه جزیره آلاسکا در شمال شرق قارهٔ آمریکا و مجمع‌الجزایر هاوائی در اقیانوس آرام) تشکیل شده‌است. همچنین، در دو منطقهٔ حوزهٔ دریای کارائیب، و نیز بخش‌هایی از اقیانوس آرام، جزایر کوچک و پراکنده‌ای وجود دارند که قلمرو آمریکا محسوب می‌شوند، ولی به گونه‌ای خودمختار اداره می‌شوند (مانند پورتوریکو).

از نظر کل وسعت آب و خاک، آمریکا بعد از روسیه و کانادا، سومین کشور پهناور جهان است. به طور تقریبی، کشور آمریکا، شش برابر بزرگ‌تر از ایران، ۲۵ درصد بزرگ‌تر از استرالیا، ۳۵ برابر بزرگ‌تر از انگلستان، ۱۴ برابر بزرگ‌تر از فرانسه، و نصف روسیه است. همچنین این کشور، کمتر از یک سوم قارهٔ آفریقا، نصف آمریکای جنوبی، اندکی بزرگ‌تر از برزیل، ۳۰۰ برابر بزرگ‌تر از کشور هائیتی، و دو و نیم برابر بزرگ‌تر از مجموع کشورهای اروپای غربی است.

ایالات متحدهٔ آمریکا از شمال با کشور کانادا، و در جنوب با کشور مکزیک مرز خاکی دارد. این کشور در شمال غرب قارهٔ آمریکا و سواحل آلاسکا نیز با روسیه مرزهای مشترک آبی دارد. ۴۸ ایالت به هم پیوسته که خاک اصلی آمریکا را تشکیل می‌دهند، از شرق و جنوب شرقی به اقیانوس اطلس و خلیج مکزیک، و از غرب به اقیانوس آرام منتهی می‌شوند. ایالت آلاسکا نیز از شمال به اقیانوس منجمد شمالی، از غرب به تنگهٔ برینگ، و از جنوب غربی به اقیانوس آرام ختم می‌شود. مجمع‌الجزایر هاوایی هم در جنوب غرب خاک اصلی آمریکا و در اقیانوس آرام واقع شده‌اند.

مردم

جمعیت ایالات متحده آمریکا بر پایه برآورد سال ۲۰۱۱ ادارهٔ آمار ایالات متحده آمریکا در حدود ۳۱۴٬۷۲۴٬۰۰۰ نفر تخمین زده شده است.

بر اساس آمار منتشرهٔ سال ۲۰۰۳، ترکیب نژادی مردم ایالات متحده آمریکا، بدین شرح است:

• سفیدها: ۸۱٪
• سیاهان (آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار): ۱۲٫۹٪
• آسیایی‌ها: ۴٫۲٪
• سرخ‌پوستان آمریکایی: ۱٪
• بومیان هاوایی و جزایر اقیانوس آرام|پاسفیک: ۰٫۲٪

دین در آمریکا

آمریکا به طور رسمی یک کشور سکولار است. در ایالات متحده آمریکا بر اساس متمم اول قانون اساسی ایالات متحده آمریکا، هیچ دینی بطور رسمی وجود ندارد.

با وجود جدایی دین از سیاست در آمریکا، دین اهمیت و نقش مهمی در این کشور دارد که نماد آن جمله «توکل ما به خداست» این جمله که شعار کشور آمریکا به شمار می آید، بر روی اسکناس دلار آمریکا نیز نقش بسته است.

گروه‌های مذهبی قدرت اثر گذاری قابل توجهی در آمریکا دارند در دهه ۱۹۲۰ این گروهها توانستند دولت را ترغیب به ممنوعیت تولید و مصرف مشروبات الکلی کنند(اصلاحیه هجدهم قانون اساسی ایالات متحده آمریکا ولی با افزایش خشونت‌ها در پی گسترش قاچاق در اصلاحیه بیست و یکم برداشته شد)و بر تدریس نظریه تکامل در مدارس آمریکا بصورت محدود و در برخی ایالات محدودیت ایجاد کنند.

گروههای مذهبی به خصوص پروتستانهای اونجلیکال و کاتولیک‌ها، مواضع سرسختانه‌ای را در برابر موضوعاتی چون همجنسگرایی، سقط جنین و آموزش مختلط در مدارس آمریکا، اتخاذ کرده‌اند.

بر اساس آمار سال ۲۰۰۲، ترکیب مذهبی مردم آمریکا به شرح زیر بوده‌است: پروتستان ۵۲٪، کاتولیک ۲۴٪، مورمون ۲٪، یهودی ۲٪، مسلمان ۱٪، دیگران ۱۰٪، بدون دین ۱۰٪.

پروتستان‌های آمریکا نیز به فرقه‌های متعددی تقسیم می‌شوند. برخی از آنان میلیون‌ها نفر را دربر می‌گیرند، در حالی که کلیساهای کوچک، تنها هزاران عضو دارند.

اسلام در آمریکا

جمعیت

درباره تعداد مسلمانان آمریکا اختلاف نظر وجود دارد برخی تعداد آنان را حدود ۲ تا ۳ میلیون برآورد کرده‌اند. البته این در حالی است که برخی منابع دیگر این تخمین‌ها را مردود دانسته‌اند و تعداد مسلمانان آمریکا را بین ۴ تا ۶ میلیون، ۵ الی ۷ میلیون، ۷ تا ۸ میلیون، و حتی بین ۳ تا ۹ میلیون نفر برآورد کرده‌اند. باراک اوباما در سخنرانی خود در سال ۲۰۰۹ این تعداد را هفت میلیون نفر ذکر کرد.

پیشینه

برخی از نویسندگان، اولین مسلمانان قاره آمریکا را دریانوردان عربی می‌دانند که پیش از دوره سفرهای کریستف کلمب پای به این سرزمین ناشناخته گذاردند.

برخی محققین همانند بری فل، استاد دانشگاه هاروارد، معتقدند که برخی قبایل سرخ‌پوستان آمریکا در اثر تماس‌های بین قاره‌ای که میان آنان و دریانوردان مسلمان قرن هشتم وجود داشته‌ است، قادر به تکلم به زبان عربی شده بودند. آنها با بررسی برخی خرابه‌های ایالت‌های جنوب غربی آمریکا مدعی شناسایی حکاکی‌هایی با خط کوفی حتی با نقوش اسماء الله در میان آثار بازماندگان سرخ‌پوستان نوادا شده‌اند. ایوان وان سرتیما، استاد تاریخ و مردم‌شناسی دانشگاه راتگرز، معتقد است که با اینکه روابط بین مهاجرین عرب و سرخ‌پوستان آمریکا به حدی رسید که هنوز می‌توان نام ۷۷ قبیلهٔ سرخ‌پوستان آمریکا را از ریشه زبان عربی دانست، اما اعراب مذکور نهایتا به سوی بلاد خود بازگشتند و از این رو تاثیرات عمیقی بر شالودهٔ تاریخ و فرهنگ بومیان آمریکا از خود باقی نگذاشتند. نظریهٔ اشتراک زبانی اسامی سرخپوساتان آمریکا با دنیای اعراب ماقبل کریستف کلمب نخست توسط ژول کاوهٔ فرانسوی در یک گزارش ۵۰۰ صفحه‌ای مطرح گردید. سایرس گوردن، دیگر محقق باستانشناس (دانشگاه برندایس) معتقد است که سکه‌های عربی که در قاره آمریکا دیده شده‌است احتمالا متعلق به کشتی اندلسی بوده‌است که اقیانوس اطلس را در حوالی سال ۸۰۰ میلادی بسوی آمریکا پیمود.

کریستف کلمب در سفر خود به غرب مترجمان و ملوانان عرب به همراه داشت. در میان کتب شخصی او نوشته‌هایی دیده شده که حاکی از سفر ۸ ملوان عرب به سوی آب‌های غربی اقیانوس اطلس را دارد. این نوشته‌ها اشاره به شریف ادریسی دارد که در میان آثار خود سخن از سفر به جزایری توسط دریانوردان مسلمان آورده‌است که در قرن دوازدهم میلادی صورت گرفته‌است و به عقیده برخی جزایر کارائیب می‌توانسته باشند.

هویی-لین لی، محقق دیگر چینی، در سال ۱۹۶۱ دو اثر جغرافیایی چینی به محققین غربی معرفی نمود به نام‌های Ling-wai tai-ta نوشتهٔ Chou Ch'u fei به سال ۱۱۷۸ میلادی، و Chu-fan-chih نوشتهٔ Chao Ju-kua به سال ۱۲۲۵ میلادی. هر دو اثر، دریانوردان مسلمانی را ذکر کرده که به مدت ۱۰۰ روز اقیانوس اطلس را به سمت غرب پیمودند تا به سرزمینی جدید رسیدند.

از سفر مسلمانان غرب آفریقا به سمت آمریکا نیز روایات مستقل دیگری در دست است. اما در کتاب مروج الذهب و معادن الجوهر نوشته مسعودی نیز سخن از دریانوردی به نام خشخاش ابن سعید ابن اسود آمده که در زمان خلیفه اندلس عبدالله ابن محمد، در سال ۸۹۹ میلادی اقیانوس اطلس را بسمت غرب پیمود و از «سرزمین ناشناخته» (به عربی: ارض مجهوله) گنج‌هایی با خود به اسپانیا باز آورد. برخی، این «سرزمین ناشناخته» را همان آمریکای امروزی دانسته‌اند.

برخی دیگر از تاریخ‌نویسان ورود اولین مسلمانان آمریکا را به سال ۱۵۸۷ دانسته‌اند. و در باب مصطفی زموری از قرن شانزدهم، کتب زیادی نوشته شده، که برخی وی را اولین مسلمانی دانسته‌اند که وارد آمریکا گردید.

در میان اسناد دولتی در باب مسلمانان در تاریخ متقدم آمریکا می‌توان Treaty of Peace and Friendship را نام برد که در سال ۱۷۹۷ بسته شد. در ۱۷۹۰، یک گروه مسلمان مراکشی وارد کارولینای جنوبی گردیدند، و هفت سال بعد در ۱۷۹۷، جان آدامز در این اعلانیه رسما اعلام کرد:

«ما هیچگونه خصومتی با قوانین و یا دین اسلام نداریم».

اولین گرونده به اسلام در آمریکا آلکساندر راسل وب به سال ۱۸۸۸ بوده است، و اولین مسجد آمریکا بسال ۱۹۱۵ تاسیس گردید.

اما اکثر تاریخ نویسان معتقدند که اسلام به گونه معاصر با جنبش امت اسلام و سران آن مثل والاس فرد محمد، الایجا محمد، و ملکم ایکس آغاز گردید. با آغاز دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی، موج مهاجران عرب و آسیای جنوب شرقی به چهره اسلام در آمریکا متعاقبا نیز توسعه روزافزونی بخشیدند که تا به امروز ادامه داشته‌است.

مسلمانان آمریکا از نظر نژاد

از نظر نژادی، امروزه ۳۳٪ مسلمانان ایالات متحده را آمریکاییان آسیایی جنوب و جنوب شرقی، ۳۰٪ را آفریقایی آمریکایی‌ها، ۲۵٪ را آمریکاییان عرب تبار، و ۳٫۴٪ را آمریکاییان آفریقایی، ۲٫۱٪ را آمریکاییان اروپایی، ۱٫۶٪ راسفید پوستان آمریکایی و ۴٫۹٪ مسلمانان آمریکا هم از دیگر نژادها تشکیل شده است. بزرگترین کانون مسلمانان عرب تبار در ایالت میشیگان آمریکا است. رشد جمعیت مسلمانان آمریکا در حدود ۶٪ در سال تخمین زده شده است.

ایالت تگزاس بیش از ۶۰۰٬۰۰۰ مسلمان ساکن دارد. مسلمانان آمریکا بعد از یازدهم سپتامبر بیش از پیش مورد توجه جامعه قرار گرفتند و به اهمیت حضور آنان توجه شد.

مساجد در آمریکا

در ایالات متحده در سال ۲۰۰۲ تعداد ۱۲۰۹ مسجد رسما وجود داشتند. در سال ۲۰۰۶ این تعداد بیش از ۲۰۰۰ مسجد برآورد شدند. از این تعداد، ۲۲۷ مسجد (بیشترین تعداد) در کالیفرنیا و سپس نیویورک (۱۴۰ مسجد) قرار دارند. در این میان، ایرانیان آمریکا تنها ۰٫۷٪ شرکت کنندگان مساجد را تشکیل می‌دهند.

بیش از ۲۰٪ این مساجد دارای مدرسه‌های تمام وقت (دبستان، راهنمایی، و دبیرستان) می‌باشند. برخی از این مساجد، همانند مرکز فرهنگی اسلامی نیویورک دارای سبک معماری قابل توجهی هستند.

تنها شهر اسلامی آمریکا

شهر "همترامک" در ایالت میشیگان آمریکا واقع شده است که بیشتر سکنه آن را مهاجران مسلمانی از کشورهای یمن، بوسنی و بنگلادش تشکیل می‌دهند. جمعیت مسلمانان در این شهر از غیر مسلمانان بیشتر است و بالطبع اکثریت اعضای شورای شهر را مسلمانان تشکیل می‌دهند. در این شهر، هنگام نماز، صدای اذان در تمامی خیابان‌ها به گوش می‌رسد و توجه ویژه‌ای به جلوه‌های اسلامی می‌شود. علاوه بر این، فروشگاه‌های توزیع غذای حلال، مساجد و بنرها، شکل اسلامی به این شهر داده است. در شهر همترامک، مسلمانان و غیر مسلمانان به خوبی در کنار هم زندگی می‌کنند و مشکلی بین آنان تاکنون مشاهده نشده است.

پس از شدت گرفتن بحران مهاجران سوری و سرازیر شدن آنان به غرب، یکی از مقاصد آنان، کشور آمریکا بود که البته تا کنون با ممانعت دولت ایالات متحده آمریکا روبرو شده‌اند و از ورود مهاجران به این کشور جلوگیری شده است. اخیراً مسئولان این شهر اعلام کردند که برخلاف سیاست‌مداران آمریکا، از ورود آوارگان سوری استقبال می‌کنند.

تشیع در آمریکا

بر اساس آمار مجمع جهانی اهل‌بیت در سال ۲۰۰۸م، جمعیت شیعیان این کشور ۲.۳۰۰.۰۰۰ نفر یعنی در حدود ۰.۸ درصد از کل جمعیت آمریکاست. انجمن دین و زندگی اجتماعی «PEW» جمعیت شیعیان ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۹ را ۳۶۸.۰۰۰ - ۲۴۵.۰۰۰ نفر تخمین زده است.

جامعه شیعیان آمریکا را در وهله نخست می‌توان به دو گروه بزرگ تقسیم کرد:

• گروه اول: شیعیان مهاجر:

نخستین گروه شیعیان مهاجر، از حدود صد و هشتاد سال پیش، از لبنان و سوریه به آمریکا مهاجرت کردند و در شهرهای دیترویت میشیگان و راس و داکوتای شمالی ساکن شدند. این مهاجرت بین سالهای ۱۸۲۴ تا ۱۸۷۸ صورت پذیرفته است. در سال ۱۹۲۴، دولت آمریکا قانونی را تحت عنوان «قانون منع ورود آسیایی ها» (Asian Exelusion Act)، که به نوعی مفهوم نژادپرستی را نیز دربرداشت، وضع کرد و با تمسک به آن، از ورود آسیاییهایی که از نظر آنان رنگین پوست محسوب میشدند و از نظر فرهنگ و رفتار، با سفیدپوستان اروپایی تبار آمریکا متفاوت بودند، ممانعت کرد.

پس از جنگ جهانی دوم، این قانون تعدیل شد و آسیاییها از جمله مسلمانان و شیعیان توانستند به آمریکا مهاجرت کنند. اینک بزرگترین جمعیت شیعی در آمریکا در شهر دیترویت میشیگان، با سیصد هزار آمریکایی عرب تبار ساکن است. در جنوب شرقی این شهر، یکی از بزرگترین مساجد آمریکا، یعنی مرکز اسلامی آمریکا، در سال ۱۹۲۰ میلادی ساخته شد. این مرکز، نزدیک کارخانه ماشین سازی فورد آمریکا ساخته شده است؛ زیرا بیشترین مهاجران عرب، در بدو ورود به آمریکا در آن کارخانه مشغول به کار شدند.

رهبر فعلی این گروه، شخصی به نام «حسن قزوینی» است که در کربلا متولد شده و تقریباً ده سال نیز در حوزه علمیه قم مشغول به تحصیل بوده و در سال ۱۹۹۲ به آمریکا مهاجرت کرده است. در بالای سر در ورودی این مسجد، عکس بزرگی از او در کنار عکس «جورج بوش» به چشم می‌خورد.

گفتنی است که شیعیان مهاجر، تنها عرب تبار نیستند، بلکه ایرانی ها، پاکستانیها و دیگر ملیتهای غیر عرب نیز در میان آنان وجود دارند. به طور کلی، نکته مهم درباره شیعیان مهاجر، آن است که این گروه، غالباً فعالیت سیاسی ندارند و بیشتر مایل هستند خود را با فرهنگ و آداب آمریکا تطبیق دهند. آنان میخواهند مانند آمریکایی‌ها زندگی کنند و آمریکا را نه برای تبلیغات دینی، بلکه صرفاً برای کسب معاش و به عنوان محلی مناسب برای زندگی انتخاب کرده‌اند، هر چند نیازهای مربوط به دینشان، از جمله مراسم ازدواج، طلاق و تدفین مردگان، آنان را به سوی مراکز اسلامی می‌کشاند. معمولاً این گونه مراکز اسلامی، محلی برای تجمع هم ولایتی ها، تدریس و یادگیری زبان مادری و... می‌باشند.

اما گاه مراکزی به چشم میخورند که محلی برای تجمع مسلمانان، بدون توجه به قومیت و ملیت، می‌باشند؛ مانند مرکز اسلامی آیت الله خویی در نیویورک، که معمولاً ایرانی ها، عراقی ها، لبنانی ها، خوجه‌های پاکستانی و آمریکاییها در مراسم آن شرکت می‌کنند و یا مرکز امام علی(ع) در نیویورک، که هرچند بیشتر فعالان آن ایرانی هستند، ملیتهای دیگر نیز به آنجا رفت وآمد می‌کنند.

درباره فعالیت سیاسی مهاجران شیعه، این نکته نیز اهمیت دارد که گروههایی مانند سلطنت طلبان ایرانی، که با رضا پهلوی در کالیفرنیا همکاری میکنند، برخی از پیروان نهضت آزادی، پیروان خط امام و حتی منافقان نیز اکنون از فعالان سیاسی در آمریکا هستند.

غیر از مراکزی که مدیریت آنها با اشخاص روحانی است، مراکزی نیز وجود دارند که اداره آنها با اشخاصی است که هیچ سنخیتی با اسلام و شیعه ندارند، بلکه ضد علمای اسلام و از لحاظ سیاسی، ضد دولت ایران هستند. معمولاً سرپرستی این گونه مراکز، با پزشک یا مهندس فعالی است که خود پیشنماز هم میشود، بدون آنکه اطلاعی از اسلام و فقه داشته باشد. این گونه مراکز، از نظر سیاسی، کاملاً لیبرال هستند. خانم‌ها از نظر حجاب، در این مراکز (و فقط در محدوده این مراکز) به یک روسری اکتفا می‌کنند و حتی در برخی موارد، پیشنمازی را هم بر عهده میگیرند!

صدها گروه شیعی دیگر نیز در آمریکا وجود دارند؛ از جمله، گروه «انصار الله» که گروهی است با اعضای سیاهپوست از مهاجران سودانی و آمریکایی و دارای اعتقادات عجیب و غریب. رهبر این گروه، سودانی است و معتقد است پیامبر اسلام و همه ائمه علیهمالسلام سیاهپوست بوده‌اند و اعراب نژادپرست، ابوبکر را که سرخپوست بود، به دلیل رنگ پوستش، بر حضرت علی(ع) ترجیح دادند.

• گروه دوم: آمریکایی‌های شیعه:

گروه دوم، آمریکاییهای سیاهپوست و سفیدپوستی هستند که از راههای گوناگون، از جمله با تبلیغات تصوف، شیعه شده‌اند. تصوف در آمریکا بیشتر از طریق فرقه نعمت اللهی دکتر نوربخش و فرقه شیخ فضل الله حائری عراقی تبلیغ میشود. البته صوفی‌ها در آمریکا فرقه‌ها و شاخه‌های متعددی دارند و معمولاً هم کمتر اهل فعالیت سیاسی هستند.

شیعیان سیاهپوست آمریکا بیش از هر گروه دیگری با سیاست آمریکا مخالفت می‌کنند، سیاست و فرهنگ آمریکا را ظالمانه می‌دانند و با هر وسیله ای، حتی با پوششی غیر متعارف به مقابله با آن می‌پردازند.

شیعیان آمریکایی آفریقایی تبار، به ویژه، به بعد عرفانی امام خمینی علاقه خاصی دارند. نکته درخور توجه درباره شیعیان آمریکا این است که گروه شیعیان مهاجر، بیشتر در جهت همگون شدن با فرهنگ آمریکا و آمریکایی حرکت می‌کنند، در حالی که گروه دوم، یعنی آمریکایی‌های شیعه شده همواره در مخالفت با آمریکا در عرصههای سیاست و فرهنگ هستند. این دوگانگی، گاه این دو گروه را در برابر یکدیگر قرار میدهد.

گروه‌های شیعی دیگری نیز در آمریکه فعال هستند؛ از جمله گروه خوجه ها در کینز نیویورک که به علت فعالیتهای انتشاراتیشان مشهور هستند. آنان کتاب Tahrike Tarsile Quran را چاپ کردهاند. عضو بسیار فعال این گروه، «عون علی خلفان» است که ترجمه انگلیسی قرآن را از شاکر و ترجمه میر احمد علی را برای اولین بار در سال ۱۹۸۸ چاپ کرد.

غیر از مراکز اسلامی شیعیان، چندین سازمان شیعی دیگر نیز در آمریکا فعال هستند؛ از جمله در شهر مدینه، در ایالت نیویورک و نزدیک به مرکز کانادا، حوزه علمیه کوچکی تأسیس شده است.

سازمان دیگری به نام سازمان تشکلهای شیعیان اثنی عشری آمریکای شمالی در سال ۱۹۸۶ تأسیس شده است که برای ایجاد وحدت میان شیعیان آمریکایی شمالی تلاش میکند و اعضای آن، سازمانها و مراکز شیعی هستند؛ نه افراد. این مرکز، زمینه همکاری سازمان‌های تابعه در امور دینی، آموزشی، اجتماعی و اقتصادی را فراهم می‌کند.

سازمان بسیار مهم و مشهور دیگری در آمریکا وجود دارد به نام فدراسیون جهانی جوامع مسلمان شیعه خوجه که مدیریت آن را حاج «حسین ولجی» عهده‌دار است.

البته سازمانها و مراکز شیعی دیگری نیز وجود دارند که به فعالیت مشغولند؛ ولی آنچه باید بدان توجه کنیم، این است که، مسلمانان و به طور خاص، شیعیان در آمریکا سیری همچون سیر تاریخی یهودیان آمریکا دارند؛ بدین معنا که یهودیان در آمریکا به سه گروه مشخص ارتدوکس، اصلاح شده و بینابین، که آنان خود به آن محافظه کار می‌گویند، تقسیم شده‌اند. مسلمانان نیز به همین گونه، به سه گروه تقسیم شده‌اند:

1. گروهی که بسیار مقید به آداب اسلامی هستند، می‌خواهد مسلمانی خوب باقی بمانند و از فرهنگ غالب آمریکا رنج می‌برند. این گروه، شامل مهاجران و نیز آمریکایی‌های مسلمان شده می‌باشند.
2. گروه دیگر، میخواهند همچون آمریکاییها زندگی کنند و می‌کوشند خود را هر چه بیشتر با فرهنگ آنان سازگار کنند و ارزشهای غالب آمریکا را ارزش واقعی می‌دانند. تنها برخی از مهاجران و نیز برخی از آمریکایی‌های مسلمان شده، این طرز تلقی را دارند؛ زیرا اسلام، در عمل، راحتتر از فرهنگ غرب است.
3. گروه سوم، مسلمانانی هستند که نه به شدت گروه اول و نه به بیخیالی گروه دوم هستند. پس از یازدهم سپتامبر، گرایشها شدیدتر هم شد. گروهی از شیعیان، در اثر فشارهای دولت آمریکا، مأیوس شده و از سازگاری با فرهنگ و سیاست آمریکا دست برداشته و حتی برخی حاضر به بازگشت به کشورهای خود شده‌اند. برخی دیگر نیز تلاش کرده‌اند بیشتر دور هم جمع شوند. از نظر جامعه شناسی معلوم نیست چه وضعیتی پیش خواهد آمد. برخی دیگر نیز با دولت آمریکا برای جنگ علیه تروریسم اعلام همکاری کرده‌اند و به ویژه، برخی از گروههای شیعه، این تروریسم را به سنّی‌ها و بنیادگراها نسبت می‌دهند و قائلند آنان که حاضر به سازش و مصالحه با آمریکا نیستند، همین بنیادگراهای تروریست هستند.

مردم آمریکا نمی‌دانند تفاوت میان سنی و شیعه چیست. آنان حتی نمیدانند که سیکها مسلمان نیستند و به همین علت، بسیاری از آنان را به خاطر عمامه شان مورد ضرب و شتم قرار داده‌اند و کار به جایی رسید که سیکها مجبور شدند روی لباسشان علامت مخصوصی بگذارند و بگویند ما مسلمان نیستیم.

مراکز شیعی

پیوند به بیرون

پانویس